Vergül (,) yazılı nitqdə sözləri, söz qruplarını və ya cümlələri bir-birindən ayırmaq üçün istifadə olunan bir durğu işarəsidir. Fransızca "virgule" sözündən mənşəlidir ("virgule" – kiçik vergül, qarmaq deməkdir). Qrammatik baxımdan vergülün istifadəsi nitqin aydınlığını və dəqiqliyini təmin edir, mürəkkəb quruluşlu cümlələrdə sintaksis əlaqələri göstərir və mənanın düzgün anlaşılmasına kömək edir.
Vergülün əsas funksiyası qrammatik vahidləri ayırmaq olsa da, onun işlənmə qaydaları olduqca mürəkkəbdir və müxtəlif kontekstlərə görə dəyişir. Məsələn, sadə sadalama cümlələrində sonuncu iki üzvdən əvvəl vergül qoyulur (“Kitab, dəftər, qələm, silgi çantamda idi.”), ancaq əlaqəli bağlayıcılarla birləşən üzvlər arasında vergül qoyulmur (“Kitab və dəftər çantamda idi.”). Birləşdirilmiş cümlələrdə vergülün istifadəsi bağlı olduğu cümlə hissəsinin növündən asılıdır (mürəkkəb cümlələr, mübtəda və xəbərin arasındakı vergül, tərkib hissələr arasındakı vergül və s.).
Vergül müstəqil cümlələri bir-birindən ayırmaq, müraciətləri, ara sözləri və ara cümlələri ayırmaq, appozisiyaları ayırmaq, əlavə məlumat verən ifadələri ayırmaq, sayların bölmələrini ayırmaq, sıralı cümlələrdə bir sıra üzvləri ayırmaq və s. kimi bir çox funksiyaları yerinə yetirir. Hər bir halda vergülün düzgün qoyulması cümlənin mənasını dəqiq çatdırmaq üçün əsas şərtdir. Yanlış vergül istifadəsi isə mənanın dəyişməsinə, anlaşılmazlığa səbəb ola bilər.
Vergülün düzgün istifadəsi yazı bacarığının əsas göstəricilərindən biridir və dil qaydalarının dərin biliyini tələb edir. Ona görə də vergülün qoyulması qaydalarını öyrənmək və praktikada tətbiq etmək hər bir yazıçı üçün vacibdir.