Vəfadar (ər. vəfa + fars. دار - dar) sifəti, əsasən şifahi dilçiliyə aid olaraq, "vəfalı", "dostluğunda sabit və sədaqətli olan", "dostunu unutmayan" mənalarını verir. Lüğətlərdəki qısa izah, sözün zəngin semantik potensialını tam əks etdirmir. Əslində, "vəfadar" sözünün mənası, bağlı olduğu kontekstdən asılı olaraq, müxtəlif çalarlar əldə edə bilir.
"Vəfa" kökünün ərəb mənşəli olması, sözün dərin mənəvi yük daşıdığını göstərir. Vəfa, sadəcə dostluqda sabitlik və sədaqət deyil, həm də vəd edilən sözə, verilmiş sözə sadiq qalmaq, əhdə vəfa etmək, minnətdarlığını unutmamaq, köhnə əlaqələrə hörmətlə yanaşmaq kimi geniş mənaları ehtiva edir. "Dar" əlavəsi isə farsca mənşəli olub, "sahib", "malik" mənalarını ifadə edir və bu halda "vəfaya sahib olan" kimi bir məna yaradır. Beləliklə, "vəfadar" sözü "vəfaya sahib olan", "vəfaya bağlı olan" kimi də təfsir edilə bilər.
Cümlə içində istifadəsi müxtəlifdir: "O, çox vəfadar bir dost idi", "Vəfadar əsgərlər vətənini qoruyurdular", "Vəfadar bir eşq yaşadılar", "Vəfadar qulluqçu illərdir ailəsinə xidmət edirdi". Bu nümunələrdə gördüyümüz kimi, "vəfadar" sözü dostluq, sevgi, vətənpərvərlik, xidmət kimi müxtəlif sahələrdə sədaqət və bağlılığı ifadə etmək üçün işlədilə bilər. Sözün emosional yükü də yüksəkdir və söhbətə istilik, hörmət, təqdir qatır.
Qeyd etmək lazımdır ki, "vəfadar" sözü "sadiq", "sədaqətli" sözləri ilə sinonimdir, lakin "vəfadar" sözü daha köhnə və daha zəngin bir mənaya malikdir, daha çox şifahi nitqdə işlənərək daha yüksək emosional təsir bağışlayır. "Sadiq" və "sədaqətli" sözləri isə daha neytral və rəsmi üslubda istifadə olunur.