Acımtıllıq sözü, Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında az rast gəlinən, lakin incə mənaları özündə ehtiva edən bir termindir. Sadəcə "az acılıq" olaraq tərif edilməkdən daha geniş bir mənaya malikdir. Acımtıllıq, dad duyğusunun incə bir səviyyəsini təsvir edir; tamamilə acı deyil, amma tam şirin və ya dadlı da deyil. Bu, bir növ aradakı bir vəziyyət, acılığın əsərini hiss etdirir, amma onu tam şiddəti ilə təmsil etmir. Acımtıllıq, dadı dilinizdə azacıq qıcıqlandırır, amma xoşagəlməz bir təcrübə deyil, əksinə maraq oyadır.
Təsəvvür edin ki, quru bir əncirdəki acılıq tam deyil, yalnız bir əsərdir. Bu əsər, əncirin şirniliyini, onun toxumasını tamamlayır, ona xüsusi bir cazibə qatır. Məhz bu zərif acılıq, əncirin dadını daha maraqlı və yaddaqalan edir. Acımtıllıq da məhz belədir - zərif, əlçatan və şirindən acıya keçidin incə bir kölgəsidir. Bu hissi yalnız dad duyğusuna aid etmək də düzgün deyil. Acımtıllıq metaforik mənada da istifadə oluna bilər. Məsələn, bir hadisənin acımtıl xatirəsi tam acı və sarsıdıcı olmaya bilər, ancaq hələ də xoş olmayan, bir qədər kədərli və əsərli bir əks-sədadır.
Beləliklə, acımtıllıq sadəcə "az acılıq" deyil, daha çox acılığın incə, zərif, əlçatan bir formasıdır. Bu, dad və ya duyğu baxımından sərhəd vəziyyətini, tam acı ilə tam dadlı arasında olan bir nöqtəni ifadə edən bir termindir. Onun bu incəliyi və çoxmənalılığı isə onu Azərbaycan dilinin ifadə imkanlarını zənginləşdirən bir söz halına gətirir.