Afaq (ərəb dilindən "üfüq" sözünün cəm halından törəmişdir) şairlər tərəfindən geniş istifadə olunan bir söz olub, ümumi mənası "üfüqlər"dir. Yəni göy üzünün yerlə görüşdüyü xətt deyil, bir çox üfüqləri, geniş bir məkanı, sonsuzluğa uzanan səmanı, hətta dünyanın hər yerini simvolizə edir. Bu, sadəcə coğrafi bir məkan deyil, həm də məcazi mənada geniş imkanları, perspektivləri, həyata baxışın genişliyini ifadə edir.
Nümunə olaraq verilən misrada ("Məhtab bir şəb idi, hava mişkbar idi; Afaqə nur axardı, səma ləməzar idi") afaq, ay işığının bütün səmanı bürüyüb, ətrafa nur saçmasını, geniş və parlaq bir mənzərəni təsvir etmək üçün istifadə olunur. Burada afaq sadəcə üfüq xətti yox, parlaq, nurlu və sonsuz bir səma mənzərəsini təcəssüm etdirir.
Beləliklə, afaq sözünün mənası sadəcə "üfüqlər" kimi qəbul edilməməlidir. O, daha geniş məcazi mənaları da özündə ehtiva edir: sonsuzluq, genişlik, perspektiv, və parlaqlıq. Şeir və ədəbiyyatda bu sözün istifadəsi məhz bu genişlik və məcazi mənalarına görə daha da önəmlidir.
Afaq sözünün istifadə edildiyi əsərləri araşdırmaqla, onun hər bir kontekstdəki dəqiq mənasını daha yaxşı anlamaq mümkündür. Ona görə də, bu sözün tərcüməsində və ya izahında diqqətli olmaq və müəllifin ifadə etmək istədiyini dəyərləndirmək vacibdir.