Ağızotu sözü, köhnəlmiş bir termin olaraq, keçmişdə istifadə edilən çaxmaqlı tüfənglər və ağızdan doldurulan toplarda, atış üçün lazım olan barıtın atış dəliyinin (ağızlıq hissəsinin) içərisinə doldurulması məqsədilə tökülən barıt tozuna verilən addır. Bu barıt, atəşlənmə mexanizminin işləməsi üçün əsas idi və silahın əsas yanar maddəsi rolunu oynayırdı.
Daha dəqiq desək, ağızotu sadəcə barıt deyildi, əksinə, atəşlənmə üçün lazım olan miqdarda ölçülmüş və hazırlanmış barıt qarışığı idi. Bu qarışığın miqdarı silahın növündən və hədəfin məsafəsindən asılı olaraq dəyişirdi. Hər bir atış üçün doğru miqdarda ağızotunun ölçülüb doldurulması, atışın dəqiqliyi və silahın etibarlılığı üçün çox əhəmiyyətli idi.
Ağızotunun istifadəsi, çaxmaqlı tüfənglərin və ağızdan doldurulan toplardan istifadə edilən dövrlərə aiddir. Bu dövr, həm hərbi əməliyyatlarda, həm də ovçuluqda bu tip silahlardan geniş istifadə edildiyinə görə, silah texnologiyasında əhəmiyyətli bir mərhələni təmsil edir. Ağızotunun tərkibi və istifadə üsulları ilə bağlı xüsusi biliklərə sahib olan peşəkarlar, o dövrün hərbi və mülki həyatında müstəsna yer tuturdu.
Maraqlı bir məqam olaraq, ağızotu termini, keçmişin silah texnologiyası haqqında məlumat verməklə yanaşı, həm də həmin dövrlərin həyat tərzini və texniki imkanlarını daha yaxından anlamağımıza kömək edir. Bu söz, tarixin dərinliklərindən gələn bir termin kimi, keçmişin texniki və hərbi irsini əks etdirir.