Ağızotluq sözü, köhnəlmiş bir termin olaraq, əsasən XIX əsrə qədər istifadə olunan çaxmaqlı tüfənglərin və ağızdan doldurulan topları xarakterizə edən bir hissəni ifadə edir. Daha dəqiq desək, ağızotluq bu silahların güllə və ya top mərmisinin yerləşdirildiyi, yəni atəş açılmadan əvvəl barıtın doldurulduğu və mərmi yerləşdirilən genişlənmiş ağız hissəsini bildirir.
Bu terminin maraqlı tərəfi, o dövrün silah texnologiyasının sadəliyinə işarə etməsidir. Müasir silahların mürəkkəb mexanizmlərindən fərqli olaraq, çaxmaqlı tüfənglər və ağızdan doldurulan toplar əl ilə doldurulur, ağızotluğu isə bu prosesdə əsas rol oynayırdı. Ağızotluğun ölçüsü, forması və dizaynı silahın növündən və ölçüsündən asılı olaraq dəyişirdi.
Ağızotluq sadəcə bir dəlik deyildi; o, silahın funksiyası üçün mühüm bir element idi. Barıtın düzgün yerləşdirilməsi və alovun mərmi ilə düzgün kontaktı üçün xüsusi dizayn edilmişdi. Hətta ağızotluğun ölçüsünün dəqiqliyi atəşin dəqiqliyini və gücünü təyin edirdi. Beləliklə, ağızotluq, görünüşdə sadə olsa da, həmin dövrün hərbi texnologiyasının ayrılmaz bir hissəsi idi.
Qısacası, "ağızotluq" sözü tarixi bir termin olaraq, köhnəlmiş silah texnologiyasına dair nadir məlumatlar verir və həmin dövrün hərbi mədəniyyətini daha yaxından anlamaq üçün əhəmiyyətlidir. Bu söz, yalnız bir hissənin adını deyil, həm də bir dövrün texnoloji səviyyəsini və həmin səviyyənin məhdudiyyətlərini əks etdirir.