Ağlabatmazlıq, sadəcə ağıl qəbul etməmək və ya inanıla bilməməzlik deyil; daha geniş və dərin bir məna kəsb edir. Bu, həm məntiqi əsaslara sığmayan, həm də ağılla izah olunmayan hadisələrə, vəziyyətlərə və ya fikirlərə aiddir. Ağlabatmazlıq, həm də bir növ qəbuledilməzlik, inanılmazlıq ifadə edir. Bir şeyin ağlabatmaz olması, onun mümkünlüyünün şübhə altına alınmasını, hətta qeyri-mümkün olduğunu göstərir.
Ağlabatmazlıq anlayışı, həm obyektiv reallıqda baş verən hadisələrə, həm də subyektiv düşüncə proseslərinə tətbiq oluna bilər. Məsələn, fizika qanunlarına zidd olan bir hadisə obyektiv olaraq ağlabatmazdır. Eynilə, məntiqi ziddiyyətlər ehtiva edən bir arqument və ya qeyri-məntiqi nəticələrə gətirən bir düşüncə tərzi də subyektiv olaraq ağlabatmaz hesab edilə bilər. Bu baxımdan, ağlabatmazlıq, həm təbii elmlərin, həm də fəlsəfənin, həm də gündəlik həyatımızın ayrılmaz bir hissəsidir.
Maraqlı bir məqam odur ki, bir çox hallarda ağlabatmazlıq, fərqli mədəniyyətlərdə və fərqli zamanlarda fərqli qəbul edilə bilər. Tarix boyu elmi kəşflər, əvvəllər ağlabatmaz hesab edilən hadisələrin izahını tapmışdır. Beləliklə, ağlabatmazlıq anlayışı, həm də biliklərimizin məhdudluğunu və dünyanı dərk etmək yolumuzdakı inkişaf potensialını göstərir. Yəni, bu gün ağlabatmaz görünən bir şey, gələcəkdə elmi inkişaf nəticəsində tamamilə normal və izah olunabilir hala gələ bilər.
Nəticədə, ağlabatmazlıq, sadəcə bir söz deyil, ətraf aləmə baxışımızın, məntiqi düşüncə qabiliyyətimizin və elmi biliklərimizin səviyyəsini əks etdirən mürəkkəb bir anlayışdır. Bu anlayış, həm şübhə, həm təəccüb, həm də yeni kəşflərə açıqlıq hissi ilə bağlıdır.