Ağlamsınma: "Ağlamsı(n)maq" felindən törəmiş isimdir. Sözün əsas mənası, kədərli, hüznlü, matəmli görünüş deməkdir. Yəni, birinin üzünün, davranışının, hətta ətraf mühitin ümumi bir kədər və hüzün ifadə etməsidir. Ağlama hərəkətinin özünü deyil, ağlamaya meylli, ağlamaya yaxın bir vəziyyəti, bir duyğunu ifadə edir.
Daha geniş mənada, ağlamsınma, dərin bir kədər və ya hüzün hissinin zahiri təzahürü kimi də başa düşülə bilər. Bu təzahür sadəcə göz yaşı axıtmaqla məhdudlaşmır; səsin titrəməsi, üz ifadəsinin dəyişməsi, bədənin qısalması, apatik və ya letarşik hərəkətlər kimi müxtəlif fiziki və psixoloji əlamətləri özündə ehtiva edə bilər. Məsələn, "otaqda ağlamsınma hakim idi" cümləsində, otağın atmosferinin hüznlü və kədərli olduğunu vurğulayır.
Maraqlı bir tərəfi də odur ki, ağlamsınma həmişə həqiqi ağlama ilə müşayiət olunmur. Bir insan ağlamsınma halında ola bilər, ancaq göz yaşları axıtmaya bilər. Bu, şəxsin özünü saxlamağa, hisslərini gizlətməyə çalışması ilə izah oluna bilər. Belə hallarda ağlamsınma daxili bir təzyiq, bastırılmış bir kədər və ya hüzün kimi görünə bilər.
Ədəbiyyatda ağlamsınma, şairlərin və yazıçıların duyğuları təsvir etmək üçün tez-tez istifadə etdikləri bir vasitədir. O, oxucuya personajların daxili dünyasını, onların yaşantılarını və hisslərini daha dəqiq anlamağa imkan yaradır.