Ağu sözü Azərbaycan dilində əsasən iki mənada işlənir. Birinci və daha geniş yayılmış mənası "sevgilinin, məşuqun xəyalı, məhəbbət əzabı, ayrılığın dərdinə səbəb olan şəxs" deməkdir. Nəsimi şeirindəki istifadə də bu mənaya uyğundur. Şair "ağu"nu sevgiliyə, hicranın səbəbkarı olan şəxsə bənzədir. Sevgilinin olmaması, ayrılıq acısı içki kimi təsvir olunur və bu acının səbəbkarı olaraq "ağu" işlənir. Bu mənada ağu, həm cazibədar, həm də əzab verən, həm istənilən, həm də əldən çıxmış bir məhəbbət obyektini ifadə edir.
Ağunun ikinci mənası isə daha az rast gəlinir və "yalnızlıq, kədər, qəm" kimi ifadə oluna bilər. Bu mənada ağu, insanı əzən, ruhi sarsıntılar yaradan bir vəziyyəti, daxili bir boşluğu təmsil edir. Bu mənada ağu, Nəsimi şeirindəki hicran hissini daha da dərinləşdirən, məhz ayrılığın yaraladığı boşluğu vurğulayan bir element kimi qəbul edilə bilər.
Nəsimi şeirindəki "ağu" sözünün istifadəsi, sözün hər iki mənasını da özündə əks etdirir. Sevgilinin olmaması (yalnızlıq, kədər) həm də onun (ağunun) məhz həmin sevgili olması ilə bağlıdır. Beləliklə, şeirdə "ağu" həm fiziki, həm də ruhi bir əzabın, bir məhəbbət faciəsinin təcəssümüdür. Bu mənada, "ağu" sözü, Nəsimi poeziyasının qəlb dərinliklərindən gələn ağrını və dərin hissiyyatını tam əks etdirir.
Ümumilikdə, "ağu" sözü Azərbaycan ədəbiyyatında, xüsusilə də lirik şeirlərdə sevgi, hicran, məhəbbət əzabı kimi mürəkkəb hissiyyatları ifadə etmək üçün istifadə olunan incə və mənalı bir sözdür. Onun mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişsə də, əsasən məhəbbətlə bağlı əzab və dərdləri ifadə edir.