Ah-fəryad sözü, Azərbaycan dilinin izahlı lüğətlərində "ah naləsi, ahü nalə" kimi izah olunsa da, bu tərif onun ifadə etdiyi duyğuların dərinliyini və genişliyini tam əks etdirmir. Ah-fəryad sadəcə bir ah çəkmək və ya nalə etmək deyil; bu, dərin kədər, qəm, acı, ümidsizlik və ya dəhşət hisslərinin ifadə olunduğu, səssiz bir ağlamanın özündən də daha ifadəli bir ifadəsidir. Bu, səsdəki intensivlik və davamlılıqla xarakterizə olunur, sözsüz bir acı fəryad deməkdir.
Ah-fəryad, səsin tonunda, ritmində və intensivliyindəki dəyişikliklərlə çox güclü bir duyğu axını ifadə edir. Bu, yalnız kədər və ya ağrı deyil, eyni zamanda qüvvətsizliyin, qarşılaşılmaz bir faciənin, ümidsizliyin və ya qəzəbin ifadəsidir. Misalda olduğu kimi, Paşa bəyin dediyi kimi, bir yadigarın qalması, bu cür dərin kədər və fəryadı azaldacaq, yüngülləşdirəcək bir ümid mənbəyi olar.
Ədəbiyyatda ah-fəryad çox vaxt tragediya və dramatik vəziyyətlərin təsvirində istifadə olunur, oxucuya personajların daxili dünyasının dərinliyini çatdırır. Sadəcə bir söz birləşməsi deyil, həm də bir bədii vasitədir, oxucunun empatiyasını artırır və hadisələrin təsirini gücləndirir.
Beləliklə, ah-fəryad sadəcə "ah naləsi" deyil, dərin insan hisslərinin səs ifadəsi olan, ədəbiyyatda da xüsusi yeri olan, çoxcəhətli və güclü bir termindir.