Ah-uf (Ah-vay) – Kədər, qəm-qüssə, dərd, acı, ağrı və s. ifadə edən, səssiz və ya səsli olaraq ifadə edilən bir inilti, fəryad, ah-nalə növüdür. “Ah-uf” sözü “ah-vay” sözünün sinonimi kimi işlənir, lakin “ah-vay”dan daha ifadəli və içdən gələn bir səs kimi qəbul edilir. Bu söz, şiddətli ağrı, kədər və ya həsrətin ifadəsinə xidmət edir. Hətta hər hansı bir fiziki ağrı ilə yanaşı, ruhi sarsıntı, mənəvi əzab və ya ümidsizlik hisslərinin də ifadəsində istifadə oluna bilər.
Misal cümlədə olduğu kimi, "Arvad o qədər ah-uf elədi ki, az qaldı bağrı çatlasın.", sözün ifadə etdiyi kədər və ağrının şiddətini vurğulayır. Bu cümlədəki "ah-uf" yalnız bir səs deyil, həm də dərin bir əzabın, dözülməz bir ağrının təsviridir. Arvadın ah-ufunun şiddəti, onun bağrının çatlamasına yaxın olması ilə ifadə olunur ki, bu da onun hisslərinin dərəcəsinin nə qədər yüksək olduğunu göstərir.
Ümumiyyətlə, "ah-uf" sözü ədəbiyyatda şifahi nitqdə geniş yayılmış, emosiyaları çox aydın şəkildə ifadə edən obrazlı bir sözdür. Sözün mənası yalnız səs çıxarmaqla məhdudlaşmır, həm də daxili dərin hisslərin səslənməsi kimi anlaşılır. Bu mənada o, adi “ah” və ya “vay” səslərindən fərqlənir.
Dilçilik baxımından, "ah-uf" sözünün fonetik quruluşu da onun ifadə etdiyi emosiyaları gücləndirir. Uzun və sarsıdıcı səslər (a, u) qəmginliyi, acı və kədəri daha güclü şəkildə ifadə edir.