Ah-fəryad: Dərin kədər, qəm-qüssə, ağrı-acını ifadə edən səs-küy, fəryad-figan, inilti və ah çəkmələrin birgə ifadəsidir. Sadəcə "ah" çəkmək və ya "fəryad" etməkdən fərqli olaraq, ah-fəryad daha güclü, daha dərin və davamlı bir əzabı, ruh halını bildirir. Bu ifadədə həm fiziki, həm də mənəvi ağrının, ümidsizliyin, kədərin birgə təsiri öz əksini tapır. Ah, kədərin səssiz, daxili ifadəsidirsə, fəryad isə onun açıq, xaricə yönəlmiş, eşidilən təzahürüdür. Beləliklə, ah-fəryad birlikdə insanın dözülməz dərəcədə ağır vəziyyətini, dərin ruhən sarsıntısını və çətinliyini ifadə edir.
Misal olaraq verilən cümlədə ("…Mənə heç olmasa bir yadigarın qalsa idi, bu qədər ah-fəryad eləməzdim") Paşa bəy itkinin səbəb olduğu dərin kədərini, ümidsizliyini və nə qədər ağır vəziyyətdə olduğunu vurğulayır. Onun itkisi ilə bağlı hissləri o qədər şiddətlidir ki, bu hissləri ifadə etmək üçün "ah-fəryad" ifadəsi ən uyğun gəlir. Sadəcə "kədərləndim" demək bu hisslərin dərinliyini və şiddətini tam əks etdirə bilməz.
Ah-fəryad ifadəsi ədəbiyyatda, xüsusilə də faciəvi və dramatik əsərlərdə tez-tez istifadə olunur. O, qəhrəmanın daxili dünyasına, hisslərinə dərindən nüfuz etməyə və oxucuda və ya tamaşaçıda empatiya yaratmağa kömək edir. Bu ifadənin istifadəsi əsərin emosional gücünü artırır və oxucunun/tamaşaçının qəhrəmanın acılarını daha dərindən hiss etməsinə səbəb olur.