Ahü Zar: Bu söz birlikdə, dərin bir kədər və acı hissin ifadəsidir. Sadəcə "ah çəkmək" və ya "zarlamaq"dan daha çox, içdən gələn, sarsıdıcı bir fəryadı, nəfəslə birlikdə boğulan bir iniltiyi, hətta ümidsizliyin səsini ifadə edir. Həm fiziki, həm də ruhi ağrıları, dərin bir kədəri, qüsursuz bir acını əks etdirir. "Ah"ın kəskinliyi ilə "zar"ın uzun, döyünən təsiri birləşərək təsvirin intensivliyini artırır.
Nəsimi’nin "Ey yüzi gülşən, sana bu ah-zarım xoşmudur?" misalında gördüyümüz kimi, ahü zar, sevgilinin gözəl üzü ilə təzad təşkil edərək sevgi acısını daha da vurğulayır. Bu, söz birliyinin dramatik və poetik gücünü göstərir. Ahü zar, sadəcə bir ağlamanın deyil, daxili bir sarsıntının, dərin bir məyusluğun ifadəsidir.
Xalq ədəbiyyatında da geniş yer tutan ahü zar, şairlər tərəfindən əsrlər boyu kədər, acı, məhrumiyyət və ümidsizliyin təsvirində istifadə edilmişdir. Bu söz birliyinin mənası, kontekstə görə dəyişsə də, əsas mahiyyəti həmişə dərin bir əzabı əks etdirmişdir. "Nə vaxtadək ğəmi-hicrində ahü zar çəkim?" misalında olduğu kimi, ahü zar, ayrılığın, vəfadan kədərin uzunmüddətli və tükənməz təsirini ifadə edir.
Beləliklə, ahü zar, sadə bir söz birliyindən çox, dərin bir emosional təcrübəni ifadə edən, ədəbiyyatda geniş istifadə olunan güclü bir ifadə vasitəsidir. Onun mənası, yalnız sözlərin mənasından deyil, həm də kontekstdən, əsərin ümumi emosional tonundan asılı olaraq dəyişir və zənginləşir.