Axmaq-axmaq zərfi, əsasən şifahi nitqdə işlənən, təkrarlanan "axmaq" sözünün birləşməsindən əmələ gəlmiş bir ifadədir. Bu ifadə, hərəkətin və ya əhvalın səthi, mənasız, düşüncəsiz və ya ağılsız olduğunu ifadə edir. Sadəcə gülmək, zarafat etmək kimi bir hərəkətin deyil, həm də əsasında ciddi bir məna olmayan, lakin səthi bir şəkildə ifadə olunan duyğuları bildirir.
Ə.Haqverdiyev misalında olduğu kimi, "axmaq-axmaq gülmək" ifadəsi, həqiqi, səmimi bir gülüş deyil, daha çox təqlidçiliyi, mənasızlığı və ya hətta istehza ilə dolu bir gülüşü ifadə edir. Gülən şəxs, əslində gülüş obyektinin əhəmiyyətini anlamamış, sadəcə başqalarının davranışını təqlid etmiş ola bilər. Yəni, gülüşün arxasında dərin bir duyğu və ya düşüncə yoxdur, yalnız səthi, axmaqcasına bir təzahürüdür.
Daha geniş mənada, "axmaq-axmaq" zərfi istənilən hərəkət və ya əhval üçün işlənə bilər. Məsələn, "axmaq-axmaq danışmaq", "axmaq-axmaq gəzmək", "axmaq-axmaq baxmaq" kimi ifadələr də bu zərfin mənasını əks etdirir. Hər bir halda, bu zərf ifadənin əsasında hərəkətin düşüncəsizliyini, səthi olmasını və ya ağılsızlığını vurğulayır. Bu, həm tənqidi, həm də yumoristik bir məna kəsb edə bilər, kontekstdən asılı olaraq.
Ümumiləşdirərək demək olar ki, "axmaq-axmaq" zərfi, hərəkətin və ya əhvalın keyfiyyətini, dərinliyini və düşüncəliliyini inkar edərək, onun səthi, mənasız və ya ağılsız xarakterini vurğulayan, ifadənin təsirini gücləndirən bir vasitədir. Dilçilik baxımından da maraqlıdır, çünki təkrarlanan sözün mənasını dərinləşdirir və daha aydın ifadə edir.