Axşamüstü (zərf): Günün axşam hissəsinə, gün batmasına yaxın olan zamanı bildirən zərf. Günəşin batmağa başladığı, işığın yumşaldığı, kölgələrin uzandığı, hava istiliyinin azalmağa başladığı, günün son hissəsi kimi xarakterizə olunan bir vaxt dilimi. Bu, romantik bir hava ilə əhatə olunmuş, sakit və səkin bir atmosferə malik, gündüzün canlılığının yerini sakitliyə və təravətə buraxmağa başladığı bir zamandır.
Axşamüstü, sadəcə “axşam” sözündən fərqli olaraq, günün sonuna doğru olan daha spesifik bir vaxtı ifadə edir. Axşam geniş bir anlayış olsa da, axşamüstü, günəşin batmağa başlaması ilə tam qaranlıq düşməsi arasındakı o xüsusi anları, o səfalı, mənzərəli vaxtı ifadə edir. Günün digər hissələrindən fərqləndirilməsi, adətən, işığın və havanın xüsusiyyətləri ilə bağlıdır: günəşin aşağı düşməsi, üzərində qızılı çalarlar olan isti bir işıq, uzanan kölgələr, havanın sərinləməsi və s.
Ədəbiyyatda axşamüstü, tez-tez melanxoliya, düşüncəlilik, intizama və sükunətə uyğun bir atmosfer yaratmaq üçün istifadə olunur. Rəssamlar, şairlər və yazıçılar bu vaxtı, günəşin rənglərindən ilham alaraq, öz əsərlərində tez-tez təsvir edirlər. Axşamüstünün mahiyyəti, günə vidalaşma hissi, rahatlama və yeni bir günə hazırlıq hissi ilə əlaqədardır.
Məsələn, “Axşamüstü gəzməyə çıxmaq” ifadəsi, yalnız axşam gəzməkdən fərqli olaraq, günəşin batmağa başladığı, rahatlatıcı bir atmosferdə keçən bir gəzinti səhnəsini təsəvvürümüzə gətirir. Bu mənada, axşamüstü, səssizcə və sükunətlə örtülmüş bir vaxt kimi şəkillənir.