Akmeizm (yun. ἀκμή - zirvə, çiçəklənmə mənasında) 1912-1913-cü illərdə Rusiyada yaranmış ədəbi-bədii məktəb və cərəyandır. Simvolizmin şəxsiyyətin daxili aləminə yönəlməsinin və qeyri-müəyyən, sirli obrazlardan istifadəsinin əksinə olaraq, akmeizm konkretlik, dəqiqlik və obyektivliyə üstünlük verirdi. Onun tərəfdarları ədəbiyyatda obrazların aydınlığına, forma və məzmunun tam uyğunluğuna, dilin dəqiq və ifadəli olmasına və həyatın real gerçəkliklərinin təsvirinə çalışırdılar.
Akmeizmin əsas nümayəndələri Nikolay Qumilyov, Anna Axmatova, Osip Mandelştam, Sergey Gorodetski və başqaları idi. Onlar simvolizmin mistik, qaranlıq və qeyri-müəyyən üslubuna qarşı çıxaraq, sanat əsərinin aydın, dəqiq və konkret olmasını təbliğ edirdilər. Akmeistlər şairin dəqiq müşahidələr əsasında dünyanı həssaslıqla təsvir etməsini, həyatın bədii obrazlarda səlis və mükəmməl ifadəsini əsas hesab edirdilər.
Akmeizm sadəcə bir ədəbi məktəb deyildi; həm də XX əsr ədəbiyyatının inkişafında əhəmiyyətli bir mərhələ idi. O, simvolizmdən sonra ədəbiyyata yeni təravət gətirdi, dilə dəqiqlik və səlislik qazandırdı. Akmeizmin və onun nümayəndələrinin yaradıcılığının təsiri sonrakı nəsillər üçün də böyük əhəmiyyət kəsb edir.
Maraqlı bir məqam odur ki, akmeizmin adı özündə həm məqsədi, həm də onun simvolizmə qarşı çıxmasını əks etdirir. "Akme" – zirvə mənasını verərək, sənətin mükəmməllik zirvəsinə çatması ideyasını ifadə edirdi. Bu isə simvolizmin dərinliyinə deyil, forma və məzmunun dəqiqliyinin və səlisliyinə üstünlük verilməsini göstərirdi. Beləliklə, akmeizm özünün adı ilə də ədəbiyyat tarixində özünəməxsus yerini qazandı.