Ala-nəm: Sifət və zərf kimi işlənən "ala-nəm" sözü, tam qurumamış, bir qədər nəmli olan əşya və ya hadisələri təsvir etmək üçün istifadə olunur. Bu söz, obyektin tamamilə quru olmadığını, ancaq nəmliliyinin də həddindən artıq olmadığını, orta dərəcədə olduğunu bildirir. "Lazımınca qurumamış" ifadəsi ilə sinonim olan "ala-nəm", cismin nəmliliyinin hələ də hiss edildiyini, ancaq əhəmiyyətli dərəcədə yaş olmadığını ifadə edir.
Məsələn, yuxarıdakı nümunədə göstərildiyi kimi, dərilərin tamamilə quruması gözlənilmədən, hələ bir qədər nəmli ikən yığılması "ala-nəm" olaraq ifadə edilir. Bu, həm də dərilərin ağırlığının azacıq artmasına səbəb olur. Yəni, "ala-nəm" yalnız nəmliyi deyil, həm də bu nəmliyin səbəb olduğu kiçik dəyişiklikləri (məsələn, ağırlıq artımı) də əks etdirir.
Sözün "ala" hissəsi, "bir az", "qismən", "orta dərəcədə" kimi mənaları ifadə edərək, nəmliyin miqdarının tam deyil, qismən olduğunu vurğulayır. Beləliklə, "ala-nəm" sözü, dəqiq bir nəmlik dərəcəsini deyil, daha çox keyfiyyətini - qurumamış, lakin çox da yaş olmayan bir vəziyyəti ifadə edir. Bu, "yarı-quru" ifadəsinə bənzəsə də, "ala-nəm" daha yumşaq, daha təbii bir təsvir verir.
Ədəbiyyatda "ala-nəm" sözü, əşyanın vəziyyətini təsvir etməklə yanaşı, həm də bir atmosfer, bir duyğu yaratmaq üçün istifadə oluna bilər. Məsələn, "ala-nəm torpaq" ifadəsi, torpağın təzə suvarıldığını və həyat dolu olduğunu, "ala-nəm hava" ifadəsi isə sərin, nəmlə dolu bir havanı canlandıra bilər. Beləliklə, "ala-nəm" sözü, sadə bir təsvir vasitəsindən çox, yazıya daha zəngin bir əlvanlıq qatır.