Ala-seyrək sifət və zərf kimi işlənən bir sözdür. Əsas mənası "seyrək, dağınıq, orada-burada" deməkdir. Bu söz, əşyaların və ya hadisələrin məkan və ya zaman baxımından qeyri-bərabər paylanmasını, nadir və təsadüfi görünməsini ifadə edir.
"Ala" hissəsi, rənglərin qarışıq və düzensiz bir şəkildə yerləşməsini ifadə edən "ala" sözündən törəyərək, seyriyin də düzensiz, dağınıq olmasını vurğulayır. Yəni əşyalar bərabər aralıqlarda deyil, təsadüfi, səpələnmiş şəkildə yerləşir.
Misal olaraq verilən "Meşə kimi görünən mədənlərdə ala-seyrək işıqlar yanır" cümləsində, işıqların mədənlərin içərisində bərabər paylanmadığı, bəzi yerlərdə sıx, bəzi yerlərdə isə tamamilə olmaması, ümumiləşdirilmiş bir "meşə" təəssüratı yaratdığı vurğulanır. Bu, sadəcə işıqların azlığını deyil, həm də onların qeyri-bərabər paylanmasını ifadə edir.
Ala-seyrək sözü, təsvirlərdə xüsusi bir əhval-ruhiyyə yaradır. Məsələn, ulduzlu gecədəki ala-seyrək ulduzlar, yaylaqda ala-seyrək çəmənliklər, ya da qış meşəsindəki ala-seyrək ağaclar, mənzərəyə məxsusi bir təbiilik və səssizlik qatar.
Beləliklə, ala-seyrək sözü, sadəcə "az" mənasını verməklə kifayətlənməyib, əşyaların yerləşmə və ya başvermə tərzini də dəqiq şəkildə təsvir edir və oxucuda müəyyən bir estetik təəssürat yaradır.