Ala-toran sözü, Azərbaycan dilinin izahlı lüğətlərində "ala-qaranlıq" mənasında izah olunsa da, bu tərif onun zəngin semantik potensialını tam əks etdirmir. Əslində, ala-toran sadəcə "ala-qaranlıq" deyil, səhər və ya axşam tərəflərində, günəşin tam doğmadığı və ya batmadığı, işıqla qaranlığın qarışdığı, süzülmüş, yumşaq bir işıqla xarakterizə olunan vaxtı ifadə edir. Bu vaxt ətrafda xüsusi bir atmosfer, səssizlik və sükunət hökm sürür.
Ala-toran, ala-qaranlığın daha poetik və təsviri bir ifadəsidir. O, sadəcə işıq və qaranlığın qarışımını deyil, həm də bu qarışımın yaratdığı xüsusi əhvali-ruhiyyəni, duyğuları əks etdirir. Misal olaraq, yuxarıda verilən sitatda "Sabahın ala-toranı yerə çökmüş, yasavulun pəncərəsinin qabağını pərdə kimi örtmüşdü" cümləsində ala-toranın yumşaq, sakit, hətta bir qədər sirli bir atmosfer yaratdığı təsvir olunur. Bu, sadəcə qaranlıq deyil, xüsusi bir rəng, xüsusi bir duyğu, xüsusi bir atmosferdir.
Ala-toranın "ala-qaranlıq"dan fərqli olaraq daha çox romantizm, sükunət və əsrarəngizlik ifadə etməsi onun ədəbi əsərlərdə daha çox istifadə olunmasına səbəb olur. Şairlər və yazıçıların ala-toranı mənzərələri, əhval-ruhiyyələri və duyğuları təsvir etmək üçün istifadə etmələri təsadüfi deyildir. Çünki ala-toran sözü, sadəcə bir vaxtı deyil, həm də bir hissi, bir duyğunu, bir atmosferi ifadə edir.
Beləliklə, ala-toranın mənasını yalnız "ala-qaranlıq" kimi tərif etmək onun əsl mahiyyətini tam əks etdirmir. Onun zəngin semantikası, poetik təsvir imkanları və ədəbi istifadə sahələri nəzərə alınmalıdır.