Alagözlü sifəti, əsasən iri və açıq mavi rəngli gözləri olan insanları təsvir etmək üçün işlədilir. "Alagöz" sözü, "ala" (rəngin parlaqlığını, gözəlliyini bildirən) və "göz" sözlərinin birləşməsindən əmələ gəlmişdir. Beləliklə, "alagozlu" sadəcə "mavi gözlü" mənasını verməkdən daha çox, gözlərin rənginin parlaqlığını, təravətini və cazibədarlığını vurğulayır. Bu söz, göz rənginin sadəcə təsvirindən kənara çıxaraq, həmin gözə sahib olan şəxsin görünüşünə, xarakterinə və hətta təsir qüvvəsinə dair müəyyən bir təəssürat yaradır.
Misallarda olduğu kimi, "alagozlu oğlan", "alagozlu qız" ifadələri gözəllik, cazibədarlıq və bəlkə də müəyyən bir məsumluq hissi ilə əlaqələndirilir. Nəsiminin "Kirpiginin əsiriyəm şol alagözlü fitnənin" misalında isə "alagozlu" sözü, gözəllik və cazibədarlıqla yanaşı, həm də müəyyən bir təhlükə, fitnə və sehrli təsir qüvvəsini ifadə edir. Burada "alagozlu" gözəllik və cazibənin insanı aldada biləcək, onu özünə tabe edə biləcək bir qüvvə olduğunu vurğulayır. Gözlərin rənginin təsviri, şeirin ümumi duyğu və məna dünyasına dərin bir məna qatır.
Yekun olaraq, "alagozlu" sözü sadəcə bir rəng təsviri deyil, ədəbi dildə obrazlı və emosional bir ifadədir. O, gözlərin rəngini, parlaqlığını, cazibədarlığını və hətta təsir gücünü ifadə edərək, əsərin ümumi məzmununa dərinlik və emosional rəng qatır.