Alapələngi sifəti, əsasən toxuculuq məhsullarında rast gəlinən naxış və rənglənmə üslubunu təsvir edir. Bu söz, pambıq, ipək və ya digər materiallardan hazırlanmış çit, yaylıq, dəsmal və s. kimi əşyaların üzərindəki xallı, butalı, güllü və ya ümumiyyətlə rəngarəng naxışları ifadə edir. "Alapələngi" sözündəki "alə" önəmli bir detalı vurğulayır: naxışlardakı rənglərin bir-birinə uyğunsuzluğu, qarışıqlığı və ya qeyri-adi bir ahəng yaratması. Yəni sadəcə rəngarəng deyil, rənglərin qarışıqlığı və naxışların səliqəsizliyi də ön plandadır.
Daha dəqiq desək, "alapələngi" naxışı adi, təkrarlanan naxışlardan fərqlənir. O, daha çox təsadüfi, sərbəst, sanki təbii bir görünüş yaradır. Rənglərin və formaların qarışığı, gözə xoş gələn bir xaos və ya "nəzərdə tutulmuş qeyri-müntəzəmlik" təsiri yaradır. Bu səbəbdən də "alapələngi" toxumalar bir növ "alabəzək" hesab oluna bilər, amma "alabəzək"dən fərqli olaraq, daha çox xal, bula, güllərin qarışıqlığını, rənglərin nizamsızlığını vurğulayır.
Maraqlı bir məqam da odur ki, "alapələngi" sözü, özündə təbiətin rəngarəngliyini, bir-birinə qarışan, amma bir-birinə uyğun gələn rənglərin harmoniyasını əks etdirir. Sanki təbiətdəki bir çiçək bağçasının rəngləri, hər biri fərqli, amma hamısı birlikdə gözəl görünür. Ona görə də "alapələngi" naxışı olan toxuculuq məhsulları müəyyən bir canlılıq və həyat enerjisi ifadə edir.
Qısacası, "alapələngi" sadəcə xallı, butalı bir naxış deyil, rənglərin və formaların qarışıqlığı ilə yaranan, təbiətin rəngarəngliyini və harmoniyasını əks etdirən özünəməxsus bir toxuculuq üslubudur.