Alaşıq-dolaşıq sifəti, əşyaların, hadisələrin və ya anlayışların aydın görünməməsi, qarışıq və anlaşılmaz olması mənasını verir. Sadəcə "yaxşı seçilməyən" deyilməkdən daha çox, bu söz daha dərin bir qarışıqlığı, bulanıqlığı, bir növ "buludluq" hissini ifadə edir. Görünüşün qeyri-müəyyənliyi ilə yanaşı, bu sifət eyni zamanda anlayışın qeyri-müəyyənliyini də əks etdirir. Alaşıq-dolaşıq mənzərə, alaşıq-dolaşıq fikir, alaşıq-dolaşıq münasibətlər kimi ifadələr bu qarışıqlığın və anlaşılmazlığın müxtəlif sahələrə aid olduğunu göstərir.
Məsələn, alaşıq-dolaşıq bir mənzərə, sıx dumanlı bir gündəki meşə kimi, ətrafı aydın görməyə imkan verməyən, dəqiq konturların seçilməsinə mane olan bir vəziyyəti təsvir edə bilər. Ancaq bu yalnız vizual deyil, həm də metaforik bir təsvirdir. Alaşıq-dolaşıq fikir, bir çox qarışıq, əlaqəsiz düşüncələrin bir araya gəldiyi və aydın bir nəticənin yaranmadığı bir düşüncə prosesini ifadə edə bilər. Alaşıq-dolaşıq münasibətlər isə, qarşılıqlı anlaşılmazlıqların, gizli niyyətlərin və qeyri-müəyyənliklərin hökm sürdüyü bir əlaqəni ifadə edir.
Beləliklə, "alaşıq-dolaşıq" sadəcə bir görmə qabiliyyətinin məhdudluğu deyil, daha çox qarışıqlıq, anlaşılmazlıq və qeyri-müəyyənlik vəziyyətinin ümumi bir təsviridir. Bu sözün təsvir gücü, onun həm konkret, həm də metaforik mənalarda istifadəsinə imkan verir və bu da onu Azərbaycan dilinin zəngin leksikasının maraqlı nümunələrindən biri edir.