Alıq sözü köhnə Azərbaycan dilində istifadə olunan bir termin olub, öküz, kəl və digər yük heyvanlarının belinə yük qoymaq üçün istifadə edilən yumşaq bir örtükdür. Palanın əvəzinə, ya da palanın altına qoyularaq heyvanın belinin yükdən qorunmasını təmin edirdi.
Alığın hazırlanmasında əsasən çul, keçə kimi yumşaq materiallar istifadə olunurdu. Bu materialların seçilməsinin səbəbi, yük heyvanlarının belinin həssaslığını nəzərə almaq və yükün təsirini yumşaltmaq idi. Beləliklə, alıq həm heyvanın rahatlığını, həm də yükün daha etibarlı daşınmasını təmin edən praktik bir vasitə idi.
Alığın formasının və ölçülərinin daşınacaq yükün növündən və həcmindən asılı olaraq dəyişməsi ehtimal olunur. Yəni ağır və həcmli yüklər üçün daha böyük və möhkəm, daha yüngül yüklər üçün isə daha kiçik və incə alıqlar hazırlana bilərdi. Bu da alığın sadəcə bir "örtük" deyil, həm də praktiki bir dizayn məhsulu olduğunu göstərir.
Alıq sözünün istifadəsinin köhnəlmiş olması, müasir dövrdə yük daşıma üsullarının inkişaf etməsi ilə əlaqədardır. Ancaq bu sözün leksik fondumuzda qalması, keçmişdəki həyat tərzinin və əmək alətlərinin bir hissəsini əks etdirməsi baxımından əhəmiyyətlidir. Alıq sözü, həmçinin o dövrün insanlarının təbiətlə olan əlaqəsini və heyvanlara qarşı olan diqqətini göstərən bir nümunədir.