Alışıq sifəti, əşyaların, hadisələrin və ya vəziyyətlərin uzun müddət davam etməsi və təkrarlanması nəticəsində yaranmış vərdişə, öyrəşmişliyə işarə edir. Sadəcə "alışmış" deməkdən daha çox, bir növ daxili qəbul olunma, rutina çevrilməni ifadə edir. Bu, passiv bir öyrənmə deyil, zamanla formalaşmış bir vəziyyətdir; hər hansı bir fəaliyyətə, mühitə və ya insanlara qarşı hiss olunan bir rahatlıq və tanışlıqdır.
Məsələn, "alışıq əşyalar" deyərkən, uzun müddət istifadə edilmiş və sahibinin həyatının ayrılmaz bir parçası olmuş əşyaları nəzərdə tuturuq. Bu, sadəcə istifadə olunmuş əşya deyil, həmin əşyalarla bağlı yaranmış xüsusi bir bağ, emosional əlaqəni də əhatə edir. "Alışıq həyat tərzi" ifadəsi isə sabit, dəyişməyən və bəlkə də bir az monoton bir həyat tərzini göstərir. Bu, mənfi bir məna kəsb etməyə də bilər, çünki dəyişikliyə qarşı müqavimət və inkişafa mane ola bilər.
Alışıqlığın dərəcəsi fərqli ola bilər. Bəzi hallarda bu, sadəcə bir vərdiş, digər hallarda isə dərin köklənmiş bir davranış nümunəsi ola bilər. Alışıqlıq bir tərəfdən rahatlıq və təhlükəsizlik hissi yaradsa da, digər tərəfdən yeniliyə, dəyişikliyə qarşı müqaviməti artıra bilər. Ona görə də, alışıqlıq həm müsbət, həm də mənfi aspektlərə malik kompleks bir anlayışdır.
"Alışıq" sözü, sadəcə "alışmış" və "öyrəşmiş" sözlərinin sinonimi olmaqdan daha çox, uzunmüddətli təcrübə və təkrarlanan təmas nəticəsində formalaşmış daxili bir vəziyyəti, rahatlıq və tanışlıq hissi ilə müşayiət olunan bir vərdiş və qəbul olunmanı ifadə edir.