Alimnüma (ər. alim və fars. nüma) sözü, əslində, "alim görünüşlü" və ya "alim qiyafəsində olan" mənasını verir. Lüğətlərdə sadəcə "alim olmadığı halda özünü alim kimi göstərən adam" şərhi verilsə də, bu sözün daha geniş və çoxqatlı bir mənası var. Sadəcə yalançı alim olmaqdan əlavə, alimnüma həmçinin biliyə sahib olma iddiasında olan, lakin həqiqi bilikdən uzaq olan, özünü bilik sahibi kimi təqdim edən, elmə dair səthi biliklərlə kifayətlənən və bu bilikləri özünəməxsus şəkildə təqdim edərək əsl alimlərin səviyyəsinə çıxmağa çalışan kimsəni ifadə edir.
Alimnüma özünü alim kimi göstərmək üçün müxtəlif üsullardan istifadə edə bilər: xüsusi geyimlər, mürəkkəb dillə danışma, kitab oxuduğunu vurğulama, elmə dair cüzi bilikləri əsas tutaraq səthi mühakimələr irəli sürmə və s. Bununla belə, əsl alimlərdən fərqli olaraq, onların bilikləri səthi, sistemsiz və dərinlikdən məhrum olur. Həqiqi biliyə sahib deyillər, sadəcə alim görünməyə çalışırlar.
Maraqlı bir tərəfi də odur ki, alimnüma həm də özünün alim olmadığını bilə-bilə, məqsədli şəkildə özünü belə təqdim edə bilər. Bu, şöhrət, maddi qazanc, ictimai nüfuz və ya digər şəxsi məqsədlər üçün ola bilər. Ona görə də, alimnümanı sadəcə "yalançı" adlandırmaq yetərli deyil, çünki onun davranışının arxasında daha dərin psixoloji və sosial səbəblər yatır.
Beləliklə, alimnüma sözü, sadəcə bir tərif deyil, bir fenomendir. O, ictimai həyatda, xüsusilə də elm və təhsil sahəsində rast gəlinən mürəkkəb bir hadisəni əks etdirir və bizə həqiqi bilik və səthi biliyin fərqini görməyi, həmçinin özümüzü aldatmağa çalışanlara qarşı diqqətli olmağı öyrədir.