Allaf sözü, Azərbaycan dilinin köhnə lüğətlərində rast gəlinən maraqlı bir termindir. Ərəb mənşəli olan bu söz, əslində sadəcə "taxıl, un, yaxud yem, ot və s. alverçisi" kimi tərcümə edilməkdən daha zəngin bir mənaya malikdir.
Allaf, XIX əsr və XX əsrin əvvəllərində Azərbaycanın kənd və şəhər məskənlərində fəaliyyət göstərən, əsasən kənd təsərrüfatı məhsullarının topdan və pərakəndə satışı ilə məşğul olan tacirləri ifadə edirdi. Onlar sadəcə mal satmır, həm də kəndlilərə maliyyə yardımı edir, məhsulların toplanılması, daşınması və saxlanılması ilə bağlı logistika işlərini də öz üzərlərinə götürürdülər. Beləliklə, allaflar həm tacir, həm də kredit verən, həm də logistika xidməti göstərən bir funksiyanı yerinə yetirirdilər.
Allafların fəaliyyəti, həmin dövrdə inkişaf etmiş iqtisadi sistemin olmaması səbəbindən, kənd təsərrüfatı istehsalçıları üçün xüsusilə əhəmiyyətli idi. Onlar kəndlilərə məhsullarını satmaq üçün bazar tapmaqda, əldə etdikləri gəlirlərdən istifadə etməkdə kömək edirdilər. "Allaf dükanı" termini isə, bu tacirlərin fəaliyyət göstərdiyi ticarət məkanlarını ifadə edirdi; bu dükanlar həm anbar, həm də satış yeri kimi fəaliyyət göstərirdi.
Beləliklə, allaf, sadə bir tacirdən daha çox, öz dövrünün iqtisadi həyatında mühüm rol oynayan, kənd təsərrüfatı istehsalçıları ilə bazar arasında bir körpü rolunu oynayan bir şəxs idi. Onların fəaliyyəti Azərbaycanın iqtisadi tarixinin öyrənilməsi üçün dəyərli bir mənbə təşkil edir.