Alliterasiya (latınca alliteratio-dan) ədəbi üslub vasitələrindən biri olub, hərf və ya səs təkrarına əsaslanır. Daha dəqiq desək, alliterasiya bir söz və ya söz birləşməsində ardıcıl olaraq eyni samit səsinin (bəzən sait səsinin də) təkrarıdır. Bu təkrar, əsərin səs ahəngini, ritmini zənginləşdirir və bədii təsirini artırır. Sözlərin musiqili səslənməsini gücləndirir, yadda saxlanılmasını asanlaşdırır və mənasını vurğulayır.
Alliterasiyanın əsas məqsədi şeirə və ya nəsr əsərə səs melodiyası, ritm və ahəng qatmaqdır. Bu vasitə ilə müəllif oxucunun diqqətini müəyyən bir sözə və ya ifadəyə cəlb edə, emosiyalarını oyada və əsərin ümumi təsirini gücləndirə bilər. Ədəbiyyatın müxtəlif janrlarında, xüsusən də şeirdə geniş yayılmışdır.
Misal olaraq verilən "əldən qalan əlli il qalar" ifadəsində "ə" səsinin təkrarı alliterasiyaya nümunədir. Bu təkrar, ifadəyə xüsusi bir ahəng və ritm verir, eyni zamanda ifadənin mənasını daha təsirli şəkildə çatdırır. Alliterasiyanın təsiri yalnız səs təkrarının sayı ilə deyil, həm də onun əsərin ümumi kontekstindəki yerindən asılıdır. Bəzən təkrarın çox olması əsərin səs ahəngini pozub, monotonlaşdıra bilər. Buna görə də, alliterasiyadan istifadə edərkən müəllif olduqca diqqətli olmalıdır.
Alliterasiya yalnız Azərbaycan ədəbiyyatında deyil, dünya ədəbiyyatının bir çox nümunələrində də geniş istifadə olunmuşdur. Qədim mif və nağıllardan tutmuş müasir ədəbiyyata qədər geniş yayılımı bunun ədəbi dilin zənginləşdirilməsindəki əhəmiyyətini göstərir. Alliterasiyanın tədqiqi dilçilik və ədəbiyyatşünaslığın mühüm istiqamətlərindən biridir.