Anarxo-sindikalizm, əmək hərəkatı tarixinin ən maraqlı və ziddiyyətli cərəyanlarından biridir. Bu ideoloji yanaşma, beynəlxalq əmək hərəkatının təşkilatlanma formasını – həmkarlar ittifaqlarını – anarxizmin əsas prinsipləri ilə birləşdirir. Yəni, dövlətin ləğvi, iyerarşik strukturların rədd edilməsi və birbaşa demokratiyanın üstün tutulması ideyaları, işçilərin özünüidarəetmə və təşkilatlanma vasitəsi olan həmkarlar ittifaqları ilə birlikdə düşünülür.
Anarxo-sindikalistlərə görə, həmkarlar ittifaqları sadəcə əmək müqavilələri üzrə danışıqlar aparan təşkilatlar deyil, əksinə, kapitalizmin süqutundan və azad, anarxist bir cəmiyyətin qurulmasından sonra yaranacaq yeni sosial quruluşun əsasını qoyan əsas qüvvələrdir. Onlar, həmkarlar ittifaqlarının tədricən dövləti əvəz edəcəyini, kapitalist iqtisadiyyatını dağıdacaq və iyerarşik strukturların yerini federativ, özünüidarəedən əmək təşkilatlarının alacağını iddia edirlər. Bu prosesdə, zorakılıqdan çəkinmək və mümkün qədər sülh yolu ilə həll etməyə çalışsalar da, zərurət olduqda müqavimət və hətta üsyan istisna edilmir.
Anarxo-sindikalizm, fərqli yanaşmaları özündə birləşdirən mürəkkəb bir ideoloji sistemdir. Bəzi anarxo-sindikalistlər daha çox inqilabi, digərləri isə daha çox islahatçı üsullara üstünlük verirlər. Tarixən, müxtəlif ölkələrdə fərqli anarxo-sindikalist təşkilatları formalaşıb və bu təşkilatlar arasında fikir ayrılıqları da olub. Ancaq onların hamısını birləşdirən əsas fikir, işçilərin öz təqdiratını öz əllərində saxlamaları və anarxist prinsiplər əsasında yeni bir cəmiyyət qurmalarıdır. Anarxo-sindikalizm, həm də zəngin nəzəriyyə və praktik təcrübəyə malik bir ideoloji cərəyandır və XX əsrin əvvəllərində əmək hərəkatında mühüm rol oynamışdır.