Anayolu sözü Azərbaycan etnoqrafiyasında xüsusi bir məna daşıyır. Köhnə ənənələrə görə, toy mərasiminin ayrılmaz bir hissəsi olan anayolu, qızın ər evindən anasına gətirdiyi hədiyyələr və sovqatların ümumi adıdır.
Bu hədiyyələr sadəcə bir hörmət əlaməti deyildi; onlar qızın yeni ailə həyatına uğurlu başlanğıcının, yeni qohumluq əlaqələrinin möhkəmlənməsinin və qızın yeni ailəsindəki mövqeyinin simvolu idi. Anayolunun tərkibi çox müxtəlif ola bilərdi və ailənin maddi vəziyyətindən, regionun adət-ənənələrindən asılı idi.
Bəzən anayoluna ər tərəfindən hazırlanmış bahalı hədiyyələr daxil idi, bəzən isə qızın özünün ər evində hazırladığı əl işləri, ev əşyaları, yemək məhsulları və s. Anayolunun tərkibi həm də qızın bacarığını, sənətini və evdarlıq qabiliyyətini göstərirdi. Beləliklə, anayolu sadəcə bir hədiyyə deyil, həm də qızın yeni həyatına uğurlu başlanğıc üçün ailənin dəstəyinin və xeyir-duasının ifadəsidir.
Anayolunun mədəni əhəmiyyəti onun yalnız maddi tərəfindən deyil, həm də simvolik mənasından irəli gəlir. Bu ənənənin kökləri qədim zamanlara gedib çıxır və nəsildən-nəsilə ötürülərək, Azərbaycanın mədəni irsinin ayrılmaz bir parçası olaraq qalmışdır. Anayolu, müasir dövrdə az da olsa, hələ də bəzi regionlarda qorunub saxlanılan gözəl bir adətdir, bu adətin varlığının özü də Azərbaycanın zəngin mədəniyyətinin davamlılığının təcəssümüdür.