And-aman, ümumi mənada bir şeyi inkar etmək və ya təsdiq etmək məqsədilə and içmək, yəni yalan danışmamaq üçün Allaha, müqəddəslərə və ya başqa müqəddəs sayılan şeylərə yemin etmək deməkdir. Bu, sadəcə bir söz deyil, bir hərəkət və ya bir prosesdir. İnsanın öz sözünün doğruluğuna inandırmaq üçün həqiqətə şahid olaraq and içməsidir. Bu proses həm də əmin etmək, inandırmaq üçün dəlillər və sübutlar gətirməklə müşayiət olunur.
And-aman eləmək, özünün haqlı olduğunu və ya qarşı tərəfin haqsız olduğunu sübut etmək üçün istifadə edilən bir üsuldur. Bu, çox vaxt mübahisələr, münaqişələr və ya məhkəmə prosesləri zamanı rast gəlinir. And içən şəxs, öz sözünün gerçəkliyini vurğulamaq və əks tərəfi inandırmaq üçün müxtəlif üsullardan istifadə edə bilər: səs tonunu dəyişdirə bilər, əllərini qaldıra bilər, yüz ifadələrindən istifadə edə bilər və ya müqəddəs sayılan əşyalara toxuna bilər.
Lakin, and-amanın həmişə həqiqəti əks etdirmədiyi də qeyd edilməlidir. Çünki insan həqiqətə uyğun olmayan ifadələrə də and içə bilər. Bu səbəbdən, and-aman həqiqətin yeganə və qəti sübutu kimi qəbul edilməməlidir. And içmənin özünəməxsus sosial və dini konteksti də var və bu kontekst müxtəlif mədəniyyətlərdə dəyişə bilər. Bəzi mədəniyyətlərdə and içmək çox ciddi bir hərəkət sayılır və bunun pozulması ağır nəticələrə səbəb ola bilər.
Nəticədə, "and-aman" sözünün mənası sadəcə and içməkdən daha genişdir. O, inandırma prosesini, dəlillərin təqdim olunmasını və sosial-dini kontekstin nəzərə alınmasını da özündə əks etdirir.