Şahid sözü ərəb mənşəli olub, "şahid" (شَاهِد) kökündən əmələ gəlmişdir. Ərəb dilində "şahid" "görən", "iştirak edən", "dəlil", "sübut" mənalarında işlənir. Azərbaycan dilində isə əsasən "dəlil", "sübut" və "şahidlik edən şəxs" mənalarında işlədilir. Lüğətlərdə qeyd edildiyi kimi, "şahid-sübut" ifadəsi birləşmiş bir ifadə olub, "dəlil" və ya "sübut" mənasını gücləndirir. "Şahid" sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilir.
Mətndə verilən "Mənə şahid-sübut lazım deyil" cümləsində "şahid-sübut" ifadəsi, bir şeyin doğruluğunu sübut edən hər hansı bir dəlilə ehtiyac olmadığını ifadə edir. Bu, faktiki olaraq, məsələnin açıq-aydın və şübhə doğurmayan olduğunu göstərir. Başqa sözlə, əminlik və qənaət ifadə olunur.
İkinci cümlədə ("Göy guruldadı, tufan qopdu, ildırım çaxıb evimi, mülkümü yandırdı") isə "şahid" sözü işlənmir. Bu cümlə bir hadisənin – ev yanğınının – təsvirini verir. Bu cümlədə, göy gurultusu, tufan və ildırım yanğının baş verməsinə şahidlik edən təbii hadisələr olaraq, məcazi mənada "şahid" kimi qəbul edilə bilər. Lakin burada "şahid" sözü açıq şəkildə işlənmədiyindən, bu cümlənin "şahid" sözünün izahlı lüğət mənasını genişləndirmək üçün istifadəsinin dəqiq olmaması aydındır.
Qısacası, "şahid" sözü həm konkret (şahidlik edən şəxs), həm də məcazi (dəlil, sübut, hadisəyə şahid olan şey) mənalarda işlənir. Onun mənası cümlənin kontekstindən asılı olaraq dəyişir və daha geniş məna çalarlarına malikdir.