Heykəl, insan əli ilə yaradılmış, daş, tunc, ağac, gil və ya digər materiallardan düzəldilmiş üçölçülü incəsənət əsəridir. Bu əsər, adətən, insan fiqurunu, heyvanı, mifoloji varlığı və ya abstrakt bir formala təsvir edir. Heykəltəraşın ustalığı ilə həyat tapmış bu səssiz simvollar əsrlər boyu mədəniyyətlərin, inancların və estetik duyğuların güzgüsü olaraq qalırlar.
Heykəllərin tarixi qədim zamanlara, hətta prehistorik dövrlərə gedib çıxır. Qədim Misir, Yunanıstan və Roma imperiyalarında heykəltəraşlıq yüksək inkişaf səviyyəsinə çatmış, tanrılar, padşahlar, əfsanəvi qəhrəmanlar və adi insanlar möhtəşəm əsərlərdə əbədiləşdirilmişdir. Bu əsərlər yalnız bədii dəyər daşımır, həmçinin o dövrün sosial, siyasi və dini həyatına dair qiymətli məlumatlar verir.
Heykəllər müxtəlif üslublarda və texnikalarda yaradılır. Klassik üslubdan müasir avant-garde-ə qədər, hər bir dövr özünəməxsus heykəltəraşlıq ənənələrini qoymuşdur. Material seçimi də əsərin ifadə qüvvəsinə və mənasına ciddi təsir göstərir. Məsələn, soyuq və möhkəm daş heykəlləri əzəmət və əbədilik hissini, isə isti və yumşaq ağac heykəlləri isə təbiətə yaxınlıq və zərifliyi əks etdirir.
Heykəllər müxtəlif məkanlarda yerləşdirilir: muzeylərdə, meydanlarda, parklarda, məbədlərdə və ya evlərdə. Onlar yalnız bədii əsər deyil, həm də tarixi abidələr, dini simvollar və ya ictimai həyatın ayrılmaz hissəsi kimi fəaliyyət göstərə bilərlər. Beləliklə, bir heykəl özünün estetik gözəlliyi ilə yanaşı, zamanın, mədəniyyətin və insanın özünü ifadə etmək istəyinin təcəssümüdür.