Tunc (is. ): Qalay və ya digər metallar (əsasən qurğuşun, bəzən sink, arsen və s.) ilə qarışdırılmış mis ərintisidir. Tərkibindəki qalay nisbəti tuncun fiziki və kimyəvi xüsusiyyətlərini, o cümlədən sərtliyini, ərimə temperaturunu və rəngini müəyyən edir. Tarixən tunc əsasən mis mədənlərinin yaxınlığında, qalayın da tapıldığı yerlərdə istehsal olunurdu. Qədim dövrlərdə, Dəmir dövründən əvvəl geniş yayılmış bir metal ərintisi olan tunc, misdən daha sərt və davamlı olduğu üçün silah, alət və bəzək əşyalarının hazırlanmasında istifadə olunurdu. Tunc əşyaların hazırlanması texnologiyasının inkişafı, insan sivilizasiyasının inkişafında əhəmiyyətli rol oynamış "Tunc dövrü" adlanan bir mərhələnin başlanğıcını qoymuşdur.
Tuncun müxtəlif növləri mövcuddur və onların tərkibi və xüsusiyyətləri bir-birindən fərqlənə bilər. Məsələn, qalayın nisbətinin artması tuncun sərtliyini artırır, ancaq ərimə temperaturunu da yüksəldir. Digər əlavələr də tuncun xüsusiyyətlərini dəyişməyə imkan verir. Bu, tuncun müxtəlif məqsədlər üçün istifadə edilməsinə imkan yaradır. Misal üçün, daha çox qalay olan tunc daha sərt olduğundan silah hazırlamaq üçün, qalay nisbəti daha az olan tunc isə bəzək əşyaları və ya bədii əsərlər yaratmaq üçün istifadə edilə bilər.
Cümlədə işlənmə nümunələri:
* Qədim yunanlar tuncdan zireh və qılınc hazırlayırdılar.
* Muzeydə qədim tunc əşyalar sərgilənir.
* Bu heykəl yüksək keyfiyyətli tuncdan tökülmüşdür.
* Tunc dövrü insan sivilizasiyasında əsaslı dəyişikliklərə səbəb olmuşdur.
* Tunc ərintisinin tərkibindəki metalların nisbəti onun keyfiyyətini müəyyən edir.