Xəzan sözü, Azərbaycan dilində payızı, təbiətin özünün möhtəşəm bir rəngkarlıq nümayişinə çevrildiyi o sehrli dövrü ifadə edir. Sadəcə "payız" deməkdən də çox geniş bir mənaya malikdir.
Xəzan, təbiətin yenidən doğulması üçün hazırlaşdığı, yarpaqların rəngarəng palitrası ilə bəzəndiyi bir dövrün simvoludur. Sarı, qırmızı, narıncı və qəhvəyi çalarlarda parıldayan yarpaqların ağaclardan tədricən ayrılıb yerə səpələnməsi, həm bir sonun, həm də yeni bir başlanğıcın əlamətidir. Bu, həyatın dönən təbiətinin gözəl bir təcəssümüdür.
Sözün kökündəki "xəz" hissəsi, köhnəliyi, tökülməni və ya solmanı ifadə edir. "An" isə bildirən şəkilçidir. Beləcə, Xəzan, əslində "tökülən yarpaqlar" mənasını da ehtiva edir, lakin bu, sadəcə bir hissəsidir. O, eyni zamanda, ətraf mühitin yavaş-yavaş yatmağa hazırlaşdığı, günlərin qısaldığı, havanın sərinlədiyi, təbiətdəki həyatın özünü qış yuxusuna hazırladığı bir zaman kəsiyidir.
Xəzan, şairlər və rəssamlar üçün əbədi ilham mənbəyi olub. Bu möhtəşəm təbiət hadisəsi, kədər və hüzünlə yanaşı, yenidən doğuş, ümid və bərpa üzrə yeni başlanğıcların da simvoludur. Hər bir tökülən yarpaq, yenidən çiçəklənmənin vəd edən bir toxumun da mənasını özündə ehtiva edir. Beləliklə, Xəzan, sadəcə bir fəsil adı deyil, dərin mənalı və estetik dəyərə malik bir anlayışdır.