Nidamət sözü, Azərbaycan dilində peşmançılıq, kədər, qəm və vicdan əzabı kimi mənaları əhatə edir. Sadəcə "peşmançılıq" deyərkən ifadənin tam dərinliyini və duyğusal intensivliyini vermək mümkün olmur. Nidamət, iç dünyanı sarsıdan, ruhda dərin izlər qoyan bir haldır. Bu, keçmişdə edilən bir hərəkətə, söylənən bir sözə, qaçırılan bir fürsətə görə duyulan dərin və sarsıdıcı peşmançılıqdır.
Nidamət, yalnız özünü qınama ilə kifayətlənmir. Həm də günahkarın vicdanını əzab verərək, onun həyatına kölgə salır. Bu, sadəcə bir hissiyyat deyil, həm də daxili bir mübarizədir; keçmişlə barışmaq, günahları yumaq istəyi ilə, həmin günahların ağırlığını daşımağın əzabı arasında gedən bir mübarizədir.
Bir çox hallarda nidamət, fərdin öz-özünü tənqid etməsindən, öz davranışlarının nəticələrini dərk etməsindən, hətta özünü cəzalandırmağa çalışmasından da irəli gəlir. Bu hissiyyat insanın mənəvi inkişafında mühüm rol oynayır, çünki keçmiş səhvlərdən dərs almağa, gələcəkdə daha məsuliyyətli olmağa təhrik edir.
Maraqlı bir məqam da budur ki, nidamət yalnız mənfi hərəkətlərə görə yaranmır. Bəzən bir insan qaçırılmış bir fürsətə, əldən verilmiş bir imkana, etmədiyi bir işə görə də dərin nidamət hissi yaşayır. Bu, həyatda qərar vermək məsuliyyətinin və hər bir seçimimizin gələcəyə təsirinin dərk edilməsindən qaynaqlanır.
Beləliklə, nidamət sadəcə "peşmançılıq" sözünün əvəzi deyil, daha geniş, daha dərin və daha mürəkkəb bir duyğunun ifadəsidir. O, insanın mənəvi dünyasının zənginliyini və kompleksliyini əks etdirən bir hissiyyatdır.