Rahibə adı, kökü qədim yunan dilinə dayanan "monaxos" (μοναχός) sözündən törəmişdir və tərcümədə "tək yaşayan", "yalnız yaşayan" mənasını verir. Bu, həmçinin dünyadan uzaqlaşaraq, Allah'a tam həsr olunmuş həyat tərzinə işarə edir.
Xristianlıqda rahibə, özünü dini həyata həsr etmiş, monastırda yaşayan və ibadət, dua, təfakkür və xeyriyyəçilik kimi fəaliyyətlərlə məşğul olan qadındır. Onlar dünyəvi varlıq və arzulara arxa çevirib, ruhani kamilliyə nail olmaq üçün sərt intizam və səbr tələb edən bir həyat sürürlər. Rahibələrin həyatı sükut, təvazökarlıq və əmək üzərində qurulur.
Rahibəlik sadəcə olaraq monastırda yaşamaqdan daha çox daxili bir çağırış və özünütəmizləmə prosesidir. Bu, dünyəvi bağlardan azad olmaq, özünü Allah’a tam təslim etmək və ruhani səyahətdə mənəvi kamilliyə doğru irəliləmək yoludur. Rahibələr öz həyatları ilə imanlarını təcəssüm etdirir, dua və ibadət vasitəsilə Allahla əlaqə qurur və digərlərinə mənəvi dəstək olurlar.
Tarix boyu rahibələr ədəbiyyat, təhsil, tibb və digər sahələrdə böyük töhfələr vermişlər. Onların səmimiyyəti, həsr olunması və təvazökarlığı əsrlər boyu ilham mənbəyi olmuşdur. Rahibə adı, sadəcə bir titul deyil, həmçinin özünü Allah'a və mənəviyyata həsr etmiş bir qadının ruhani səyahətinin, fədakarlığının və müqəddəsliyinə olan inamının simvoludur.