Səccadə adı, ərəb dilindən gələn "سجادة" (sadjada) sözündən törəmişdir və birbaşa "canamaz" mənasını verir. Lakin bu sadə tərif, adın əsl dərinliyini və mənasını tam əks etdirmir.
Səccadə, sadəcə bir namaz dəsmalından daha çoxdur. O, müqəddəs bir əşyadır, müsəlmanlar üçün Allahla ünsiyyət qurmağın, təvəkkül və təslimçiliyin simvoludur. Namaz qılan şəxsin səcdəyə getdiyi, alnını torpağa (və ya səccadəyə) qoyduğu müqəddəs anları təmsil edir. Bu anlarda, insanın həyatının ən mühüm məsələləri ilə üzləşdiyi, özünü Allahın qarşısında təslim etdiyi, tövbə və dua etdiyi anlardır.
Səccadənin materialı, ölçüləri, bəzəkləri müxtəlif ola bilər. Bəziləri sadə və təvazökar, bəziləri isə zəngin naxışlı və bəzəklidir. Ancaq əsas mənası hər zaman eyni qalır: təmizlik, təvazökarlıq, Allahın qarşısında təslim olmaq və ona yaxınlaşmaq.
Maraqlı bir məqam da odur ki, səccadənin sadəcə namaz üçün deyil, həm də Quran oxumaq, dua etmək, təfəkkürə dalmaq kimi digər dini mərasimlər üçün də istifadə olunmasıdır. Beləliklə, səccadə, Allahla ünsiyyətin simvolu kimi, müsəlman həyatında xüsusi bir yer tutur.
Nəticə etibarilə, Səccadə adı, sadəcə "canamaz" deyil, müqəddəslik, təvazökarlıq, təslimçilik və Allahla ünsiyyətin simvolu olan dərin mənalı bir addır.