Səccadə (ərəbcə سجادة - sajjada-dan) İslam dinində namaz qılmaq üçün istifadə olunan, adətən kiçik ölçülü, parça və ya xalça materialından hazırlanmış döşənəkdir. Termin etimoloji olaraq "səcdə etmək" (səcdə - سجدة) felindən törəmişdir və namaz qılan şəxsin Allaha səcdə etdiyi yer kimi təyin olunmuşdur. Bu səbəbdən də səccadənin təmiz və pak olması vacib sayılır.
Sözün mənası yalnız "namaz döşənəyi" ilə məhdudlaşmır. Geniş mənada, səccadə Allaha yaxınlaşmaq, təvəkkül və ibadət simvolu kimi də qəbul edilir. Müqəddəs bir əşya olaraq, səccadənin qorunması, təmiz saxlanması və hörmətlə yanaşılması tövsiyə olunur. Namaz qılınmayan zamanlarda da bəzən səccadə dini rəmzlərin təcəssümü olaraq evin müəyyən yerlərində, məsələn, divara söykənərək, asılmış vəziyyətdə saxlanılır.
Cümlədə işlənmə nümunələri:
- Namaz qılmaq üçün öz səccadəsini yerə sərdə etdi.
- Yeni, gözəl naxışlı bir səccadə aldı.
- Ana evi üçün gözəl bir səccadə toxudu.
- Səccadəsi evin ən əziz yerində, divara asılmış vəziyyətdə idi.
- Onun səccadəsi həm namaz yeridir, həm də ibadətinin simvoludur.
Qeyd edək ki, "canamaz" sözü də səccadənin sinonimidir və əsasən Azərbaycan dilində işlənir. Ancaq "səccadə" sözü daha çox rəsmi və dini kontekstdə istifadə olunur, halbuki "canamaz" daha gündəlik bir tərzdə işlədilir.