Şah sözü qədim Fars dilindən gəlir və "hökmdar", "padşah", "imperator" kimi mənaları əhatə edir. Sadəcə bir titul olaraq deyil, həm də müəyyən bir ictimai quruluşun, gücün və nüfuzun simvolunu təmsil edir. Tarix boyu bir çox Şərq ölkələrində, xüsusilə də İran, Hindistan və Osmanlı imperiyalarında, ən yüksək hakimiyyət sahibi olan şəxsə verilən ən mötəbər ünvanlardan biri idi. Şah, sadəcə bir vəzifə adı deyil, həm də ilahi haqqın, ədalətin və qanunun mücəssəməsi olaraq qəbul edilirdi. Onun gücü məhdud deyildi və həm dünyəvi, həm də ruhani səlahiyyətləri əhatə edirdi.
Şah titulu daşıyan şəxslər, dövlətin idarə olunmasında, qanunların qəbulunda və tətbiqində, ədalətin təmin olunmasında, hərbi əməliyyatlarda və xarici siyasətdə mühüm rol oynayırdılar. Onların hakimiyyəti, adətən, irsi olaraq nəsildən-nəslə keçirdi. Şahların ətraflarında güclü bir saray məhkəməsi, vəzir və məmurlar mövcud idi ki, bunlar da dövlətin müxtəlif sahələrində idarəetmə işlərini həyata keçirirdilər.
Maraqlıdır ki, "şah" sözü müxtəlif dillərdə bənzər mənalarda istifadə olunur. Məsələn, ingilis dilindəki "shah" şahmat oyunundakı şah ədədinin adı ilə eyni kökdən gəlir, bu da hökmdarın hərbi və siyasi gücünün simvoludur. "Şah" ilə başlayan mürəkkəb adların kiçiltmə və əzəmət formaları da mədəniyyətdən asılı olaraq dəyişir. Məsələn, Şahzadə (Şahın oğlu) və Şahbanu (Şahın xanımı) kimi.
Beləliklə, "şah" sadəcə bir titul deyil, zəngin tarixi və mədəni irsin daşıyıcısıdır. Bu titul, həm gücü, həm də məsuliyyəti təmsil edir və Şərq mədəniyyətinin ayrılmaz bir hissəsidir.