Şəmməd adı, əslində, ərəb mənşəli iki sözün – "şəmm" (شم) və "mədh" (مدح) – birləşməsindən əmələ gəlmişdir. Bu sözlərin hər birinin özünəməxsus mənası olsa da, birlikdə olduqda olduqca zərif və poetik bir məna ortaya çıxarırlar.
"Şəmm" (شم) ərəb dilində "qoxu", "ətir" və ya "iy" mənalarını verir. Bu, sadəcə bir qoxu deyil, xoş, təravətli və cazibədar bir ətirdir. Qədim ərəb şairləri və yazıçılarının əsərlərində tez-tez rast gəlinən bu söz, həm də ətraf aləmin gözəllik və əzəmətinin simvolu kimi qəbul edilirdi.
"Mədh" (مدح) isə "tərifləmək", "təqdir etmək", "yüksək qiymətləndirmək" mənalarını özündə ehtiva edir. Bu, sadəcə bir söz deyil, bir insanın, əşyanın və ya hadisənin üstün xüsusiyyətlərini vurğulayan, onu həqiqi dəyərinə layiq görən bir hərəkətdir.
Beləliklə, Şəmməd adı "tərifəlayiq ətir" demək olmaqdan daha geniş bir mənaya malikdir. Bu ad, xoş ətir kimi cazibədar və təravətli bir xarakterə, eyni zamanda, özünəməxsus üstün keyfiyyətləri və nadir xüsusiyyətləri ilə təriflənəcək qədər dəyərli bir varlığı ifadə edir. Şəmməd adı daşıyan şəxsin ətrafındakılar tərəfindən həm xoş qəbul edilən, həm də dəyərli bilinən bir insan olması gözlənilir.
Ümumilikdə, Şəmməd adı, sadəcə bir ad olmaqdan kənara çıxaraq, dərin mənalar və simvollar ehtiva edən, özünəməxsus bir cazibəyə malik bir isimdir. Bu ad, daşıyıcısının həm daxili, həm də xarici gözəlliyini ifadə edir.