Kef: Xoş əhval-ruhiyyə, şənlik, əyləncə, sevinc vəziyyəti.
Antonimlər:
Kədər
Kədər: Kefin əksidir. Dərindən hiss edilən kədər və qəm, üzüntü, məyusluq, qüssə kimi hissləri ifadə edir. Kədər həm fiziki, həm də psixoloji səbəblərdən yaranar, insanı yorur və əhvalını pozur. Həm gündəlik danışıq dilində, həm də ədəbiyyatda geniş istifadə olunur. Kədərli insan ümumiyyətlə, həyatı qaranlıq, ümidsiz görür.
Gəlməsin üstümüzə dalğası dərdin, kədərin (S.Rüstəm)
Qəm
Qəm: Kədərə bənzəsə də, qəm daha dərin, uzunmüddətli və intensiv bir üzüntü halını ifadə edir. Kədərdən fərqli olaraq, qəm tez-tez ciddi itkilər, ağır hadisələr və ya ümidsizliklə əlaqələndirilir. Ədəbiyyatda qəm hissi daha dramatik və həyati dəyərlərin itirilməsi kontekstində təsvir olunur. Məişət dilində daha az istifadə olunur.
Görünür, ikiymiş dünyada vətən; Biri zalımların kef yuvasıdır; Biri məzlumların qəm havasıdır (S.Vurğun)
Üzüntü
Üzüntü: Kefin antonimi kimi, mülayim bir kədər və ya narahatlıq hissi ifadə edir. Kədər və qəmdən daha az intensivdir və müvəqqəti ola bilər. Gündəlik danışıq dilində və ədəbiyyatda daha çox istifadə olunur. Üzüntü, adətən, xüsusi bir səbəbə bağlanmasa da, müəyyən bir narahatlıq və ya əhval pozğunluğunu göstərir.