Kef sözü Azərbaycan dilində əsasən iki əsas mənada işlənir: birincisi, insanın ruhi vəziyyətini, əhval-ruhiyyəsini, duyğu və hisslərini ifadə edir; ikincisi isə ( daha az işlənən mənada) şənlik, əyləncə, bayram mərasimi kimi anlayışları ifadə edir. Lüğətlərdə "kef-əhval" kimi birləşmə halında rast gəlinməsinə baxmayaraq, "kef" öz-özlüyündə əhval-ruhiyyənin daha qısa və daha çox duyğu yönümlü ifadəsidir. "Kef" sözü, insanın daxili hisslərini, sərbəst və rahat hiss etməsini, şənlik və ya kədər kimi duyğularını ifadə edir. Bu mənada, "kef" daha çox subyektiv bir təcrübəni əks etdirir.
Misal olaraq, verilən sitatda "Ağanın kefi-əhvalı necədir?" sualı, ağanın ümumi ruhi vəziyyəti ilə maraqlanmaq məqsədini daşıyır. "Kefi-əhvalı" birləşməsinin istifadəsi isə səsin daha formal və hörmətli səslənməsini təmin edir. Ancaq sual sadəcə "Ağanın kefi necədir?" şəklində də verilə bilərdi və məna tamamilə dəyişməzdi. "Kef" sözü, öz təbii sadəliyi ilə, əhval-ruhiyyənin çalarlarını incə bir şəkildə ifadə edə bilir. "Yaxşı kefdəyəm", "Kədərli kefdəyəm" kimi ifadələr bu mənanı daha aydın göstərir.
Daha geniş mənada, "kef" sözü tarixi kontekstdə də müəyyən bir əhəmiyyət kəsb edir. Ədəbiyyatda və xalq yaradıcılığında şənlik, bayram və əyləncə mərasimləri ilə bağlı "kef" sözünün istifadəsinə rast gəlmək mümkündür. Bu halda, "kef" şənliyin, əyləncənin özü və ya onun yaratdığı müsbət əhval-ruhiyyəni ifadə edir. Beləliklə, "kef" sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilsə də, əsas mahiyyətini insanın daxili dünyasının ifadəsi kimi saxlayır.