Məğrib ərəb mənşəli bir sözdür və gün batan tərəf, qərb mənasını verir. Coğrafi olaraq Şimali Afrikanın bir bölgəsini də ifadə edir. Mənəvi mənada isə hər hansı bir işin, hadisənin sonu, tamamlanması, bitməsi kimi istifadə olunur.
Antonimlər:
Məşriq
Məğribin antonimi olan məşriq gün doğan tərəf, şərq mənasını daşıyır. Coğrafi olaraq Asiyanın bir çox hissəsini əhatə edir. Məğrib kimi, məşriq də mənəvi mənada istifadə edilə bilər: bir işin, hadisənin başlanğıcı, əvvəli kimi. Məğrib və məşriq bir-birinə tam əks olan anlayışlardır və əksər hallarda coğrafi və ya vaxt baxımından istifadə olunurlar. Ədəbiyyatda, xüsusilə poetik əsərlərdə geniş yer alır.
Tutaq ki, məşriqdən məğribə qədər; Mənə xərac verdi bütün ölkələr; Nə olsun? Bədbəxtəm, bədbəxtəm, inan! (S.Vurğun)
Şərq
Məğrib üçün daha bir antonim şərqdir. Bu söz də gün doğan tərəfi, şərq istiqamətini ifadə edir. Məşriqdən fərqli olaraq, daha çox coğrafi kontekstdə işlədilir, ancaq məcazi mənada da "başlanğıc" anlamında istifadə oluna bilər. Məsələn, "şərqdən qərbə doğru səyahət" deyəndə, coğrafi istiqamət nəzərdə tutulur. Ədəbiyyatda da məkan təsvirlərində geniş istifadə edilir.
Qərq
Məğrib kimi, qərb də gün batan tərəfi, qərb istiqamətini bildirir. Ancaq qərb daha çox coğrafi və siyasi anlamda istifadə olunur. Məsələn, "Qərb ölkələri" deyəndə, Avropa və Şimali Amerika ölkələri nəzərdə tutulur. Məğrib ilə qərb arasında fərq, məğribin daha çox metaforik istifadəsini əhatə edir. Ədəbiyyatda coğrafi məkanın təsvirində və ya məcazi mənada istifadə oluna bilər.