Son sözü əsasən vaxt, ardıcıllıq, nəticə və ya hədd kimi mənalarda işlənən bir sözdür. Həm isim, həm də sifət kimi işlənə bilir. Əsasən, bir sıra və ya prosesin sona çatmasını bildirir.
Antonimlər:
Başlanğıc
Başlanğıc sözü "son" sözünün əsas antonimidir və bir hadisənin, prosesin və ya dövrün əvvəlini, ilk mərhələsini bildirir. Həm isim, həm də sifət kimi istifadə oluna bilir. "Son"un zaman baxımından əksidir. Həm məişət dilində, həm də ədəbiyyatda geniş istifadə olunur. Məsələn, bir layihənin başlanğıcı, bir yolun başlanğıcı, həyatın başlanğıcı kimi ifadələrdə işlənir. "Son"la əksinə, başlanğıc bir şeyin yeni başlamasını, davamının gələcəyini ifadə edir.
Quzum, artıq bütün fəlakətlərin ya sonudur, ya başlanğıcı (H.Cavid)
İlk
İlk sözü də "son" sözünün antonimi kimi qəbul edilə bilər, lakin daha çox ardıcıllıq və sıra baxımından əksini ifadə edir. "Son"un sıra nömrəsindəki əksini bildirir. Məsələn, "ilk gün", "son gün" ifadələrində olduğu kimi. Ədəbiyyatda və məişət dilində geniş istifadə olunur. "İlk" sözü bir hadisənin, prosesin və ya sıranın əvvəlini, birinci elementini bildirir.
İlk baharın son gecəsi idi (S.S.Axundov)