Yava – Azərbaycan dilində çoxmənalı sözdür. Əsasən, qeyri-ədəbi davranış, əxlaqsızlıq və ya utancaqlıq, səliqəsizlik mənalarında işlənir. Bəzən isə "yavaş" mənasında da işlədilə bilir, lakin bu, əsas mənası deyildir.
Antonimlər:
Ədəbli: "Yava" sözünün antonimi kimi "ədəbli" sözü ədəbiyyatda, məişətdə və ümumiyyətlə, insan davranışlarını təsvir edən kontekstlərdə istifadə olunur. "Ədəbli" sözü hörmətli, nəzakətli, qaydalara riayət edən davranışı ifadə edir. "Yava" əxlaqsızlığı, "ədəbli" isə əxlaqlılığı göstərir. Bu antonim cütü əks-mənalı olaraq bir-birini tamamilə inkar edir.
ƏDƏBLİ Nə yava söyləyirsən, ay gədə! (N.Vəzirov)
Əxlaqlı: "Yava"nın digər antonimi "əxlaqlı" sözüdür. "Əxlaqlı" sözü mənəvi cəhətdən sağlam, prinsiplərinə sadiq, vicdanlı insanları təsvir edir. "Yava" sözü ilə birlikdə istifadə edildikdə, əxlaqın pozulmasını və əksini göstərir. Bu antonim cütü, əsasən, insan xarakterini və davranışını təsvir edən mətnlərdə işlədilir.
Vaqiən Qasım əmi çox ədəbli və söz eşidən idi (C.Məmmədquluzadə)
Səliqəli: "Yava"nın kontekstdən asılı olaraq, "səliqəli" sözü də antonim kimi çıxış edə bilər. "Yava" sözü bəzən səliqəsiz, qaydasızlığı ifadə etdikdə, "səliqəli" sözü onun tam əksini, yəni qaydasızlığın olmamasını, hər şeyin öz yerində olmasını ifadə edir. Bu mənada antonim cütü daha çox məişət kontekstində işlənir.
Deyirəm, Kamil, bu arvadının ipini çək, səhərdən axşama kimi bulvarda yava qızlar kimi açıq gəzib onunla-bununla mırt vurub gülür (S.S.Axundov)
Əxlaqlı uşaqdır (“Azərbaycan qadını”)