Zəqqum – Quranda adı çəkilən, cəhənnəm ağacı, acı, zəhərli meyvə. Mənəvi mənada isə, acı, xoşagəlməz hər şey.
Antonimlər:
Şirin: Zəqqumun əksinə olaraq, "şirin" sözü həm dad, həm də məna baxımından xoşagəlməzliyin əksini ifadə edir. "Şirin" sözü həm fiziki (şirin yemək, şirin su) həm də metaforik (şirin söz, şirin xatirə) mənada istifadə olunur. Ədəbiyyatda, xüsusilə poetik əsərlərdə "şirin" sözü tez-tez duyğu və hissləri ifadə etmək üçün işlənir. Məsələn, şirin xatirələr, şirin yuxu. Molla Cümənin misalında olduğu kimi, zəqqum və şirin sözləri bir-birinə qarşı qoyularaq, kəskin ziddiyyəti vurğulayır.
Heyif oldu yarın şirin söhbəti; Zəhərə, zəqquma, ağıya döndü (Molla Cümə).
Xoş: "Xoş" sözü də "zəqqum" sözünün antonimi olaraq, xoşagəlməzliyin əksini, yəni istəkli, sevimli, xoş ətirli və s. mənaları ifadə edir. "Zəqqum" acı bir şeydirsə, "xoş" əksinə, həm dad, həm də ümumi məna baxımından xoş hisslər yaradır. Bu antonim cütü, həyatın müxtəlif sahələrində, məişətdən tutmuş ədəbiyyata qədər istifadə oluna bilər. Məsələn, xoş mənzərə, xoş xəbər.
Ləzzətli: "Ləzzətli" sözü həm dad, həm də məna baxımından zövq verən, xoş olan deməkdir. Zəqqumun əsas xüsusiyyəti acı olmasıdır, ləzzətli isə bu acı hiss ilə tam zidd bir anlayışdır. Bu antonim cütü əsasən qida və yemək sahəsində istifadə olunsa da, metaforik mənada da işlədilə bilər. Məsələn, ləzzətli həyat.