Güzgü
Mənası: Şüşə və ya digər hamar, parlaq səthdə əks olunan əşyaların görünüşünü əks etdirən cisim. İnsan öz əksini bu səthdə görə bilir. Söz, əşyanın görünüşünü əks etdirmə qabiliyyətinə əsaslanır.
Mənbəyi: Sözün etimologiyası "görək" və ya "görünmək" felindən törəməsidir. İlkin mərhələdə "görgü" formasında olmuş, sonradan "gözgü" və nəhayət, "güzgü" şəklinə düşmüşdür. Sözün inkişafında səs dəyişiklikləri və fonetik proseslər müşahidə olunur. Maraqlı bir paralellik olaraq, rus dilindəki "зеркало" (zerkalo) sözünün "зрачок" (zraçok - göz bəbəyi) sözü ilə əlaqəsi göstərilir. Bu da görmə ilə əlaqəli olmasını təsdiqləyir. "Göz" komponentinin zaman keçdikcə "gü" formasına keçməsi səs uyğunlaşması və ümumdil proseslərin nəticəsidir. Bu tip səs dəyişiklikləri Azərbaycan dilinin tarixi inkişafında tez-tez rast gəlinən hadisələrdir.