Əsas
Mənası: Səbəb, bəhanə, dəlil, sübut kimi mənalarda işlənən söz.
Sinonimləri:
- Səbəb – Mənası: Nəyinəsə səbəb olan şey, hadisə, amil.
Nümunə: Hadisənin baş verməsinin əsas səbəbi yağış idi. - Bəhanə – Mənası: Özünü haqlı çıxarmaq üçün irəli sürülən səbəb, uydurma.
Nümunə: Gecikməsinə bəhanə olaraq yolların bağlanmasını göstərdi. - Dəlil – Mənası: Bir şeyin doğru və ya yanlış olduğunu göstərən fakt, sübut.
Nümunə: Günahkarlığının əsas dəlili əlindəki qanlı bıçaq idi. - Sübut – Mənası: Bir iddianın doğru olduğunu göstərən dəlil, fakt.
Nümunə: O, özünün haqlı olduğunu sübut etmək üçün bir çox dəlillər gətirdi.
Qeyd: “Əsas”, “səbəb”, “bəhanə”, “dəlil” və “sübut” sözlərinin məna çaları kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər. Məsələn, “əsas” sözü bəzən əsaslı, əhəmiyyətli kimi də işlənə bilər.