Şivə
Mənası: Müəyyən bir ərazidə yaşayan insanların danışıq dilində özünəməxsus fonetik, leksik və qrammatik xüsusiyyətləri əks etdirən üslub.
Sinonimləri:
- Ləhcə – Mənası: Müəyyən bir ərazinin əhalisinin danışıq dilinin özünəməxsus xüsusiyyətləri ilə seçilən variantı.
Nümunə: O, öz doğma ləhcəsi ilə danışırdı. - Dialekt – Mənası: Bir dilin coğrafi əraziyə görə ayrılan variantı.
Nümunə: Bu əsərdə müəllifin dialekt xüsusiyyətlərindən istifadə etməsi diqqət çəkir.
Qeyd: "Şivə", "ləhcə" və "dialekt" sözləri bir-birinin sinonimi kimi istifadə oluna bilsə də, bəzən kontekstdən asılı olaraq məna çalarları fərqlənə bilər. Məsələn, "dialekt" daha geniş coğrafi ərazini və dilin daha əhəmiyyətli struktur fərqlərini əks etdirə bilər.