Antitezis (yun. ἀντίθεσις - antithesis - qarşı qoyuluş, əkslik) fəlsəfə və məntiq elmlərində bir ideyanın, tezis adlanan əsas müddəanın inkarı və ya onunla əks olan, zidd bir fikri bildirir. Sadəcə bir inkar deyil, bu inkar tezisin zəif və ya qeyri-kamil tərəflərini vurğulayaraq daha mükəmməl bir anlayışa doğru irəliləməyə imkan yaradır.
Hegel fəlsəfəsində antitezis, dialektik prosesin əsas üçlüyünün (tezis, antitezis, sintez) orta elementidir. Tezis – bir fikir, iddia və ya sistem olaraq ortaya qoyulur. Ancaq bu tezis mütləq tam və ya qüsursuz ola bilməz; öz daxilində ziddiyyətlər, çatışmazlıqlar ehtiva edə bilər. Bu ziddiyyətləri aşkar edən və tezisə əks bir mövqe ifadə edən fikir isə antitezisdir. Bu ziddiyyətli fikirlər, mübahisələr, müxtəlif baxış bucaqları daha dolğun, daha mükəmməl bir başa düşülməyə aparır.
Antitezisin əhəmiyyəti onun yalnız bir qarşıdurma deyil, həm də intellektüal inkişafın, elmi araşdırmaların və hətta bədii yaradıcılığın mühüm hərəkətverici qüvvəsi olmasıdır. Tezis və antitezisin qarşıdurması və bir-birini tamamlaması sintez adlanan yeni, daha yüksək səviyyəli bir anlayışın yaranmasına gətirib çıxarır. Bu üçlü proses davamlı olaraq təkrarlana bilər, daha mürəkkəb və inkişaf etmiş sistemlərə aparır.
Ədəbiyyatda antitezis, əks anlamlı sözlərin və ya ifadələrin bir-birinə qarşı qoyulması ilə əsərin ifadəliliyini artırmaq üçün bir vasitədir (məsələn, "işıq və kölgə", "sevinc və kədər"). Bu üsul, oxucunun fikirləri daha dərin anlamağa və əsərin ideyasını daha yaxşı qavramağa kömək edir. Beləliklə, antitezis sadəcə fəlsəfi bir konsepsiya deyil, eyni zamanda incəsənət və ədəbiyyatda geniş istifadə olunan bir bədii vasitədir.